weer vroeg opgestaan en onze spullen gepakt. We vertrekken naar een lookout genaamd bukbukluk (ofzo). Fantastisch mooi uitzicht.
We rijden kakadu park uit naar Nitmiluk park. Een flink stuk rijden (paar uur) en het enige verschil met het park zelf en niet park is het feit dat er wat leidingen lopen (electriciteit, gas enzo). Hier en daar wil er dus iemand wonen in dit gat. Zelfs Friesland lijkt hier een overbevolkt gebied. Onderweg zien we een enorme rookpluim in de verte opduiken. Het barst hier van de kleine bosbrandjes en dit is zelfs een onderdeel van de natuur alhier. Maar deze leek wat aan de grote kant. We rijden door en voor ons is de weg 1 grote vlammenzee en rookwolken. We parkeren de auto en zien in grote golven van vuur de droge grasplukken onder de bomen in vlammen opgaan. Het wordt zelfs aan de warme kant. De australiers doet het weinig. Ze rijden gewoon door en trekken zich er niets van aan. Een busje rijdt dwars door een rookwolk en wordt links en rechts opgeslokt door vuurvlammen. Doodnormaal schijnt het en we rijden er zelf ook doorheen.

Na een poosje rijden door verbrand gebied komen we aan op een camping waar voor het eerst keurig schoon gras kan worden bewonderd. De camping ziet er heer lijk uit met groen gras, rustige omgeving, een prachtig meer met een aantal leuke wandelingen die je er kunt lopen. We zetten onze 4 sterren tent op tussen de prachtige campers en gaan een stukje wandelen. Het is een stuk omhoog lopen wat behoorlijk wat inspanning vereist op onze drukken stresdagen. We krijgen een uitzicht over de edith Falls (watervallen). Enorme brede watervallen met meerdere kleine watervalletjes en d e mogelijkheid om te zwemmen in de waterbakjes die hierbij zijn ontstaan. Het is erg koud en het wordt dan ook een hele korte duik. We lopen weer door en zien een enorme Lizzard (hagedis ding maar dan heel groot).

In de avond maken we onze beroemde omelet met groente, lezen een boek en gaan op tijd slapen. Morgen gaat immers de wekker weer voor een zware werkdag (arme stakkers).

2

Naar Katherine Gorge gereden. Iets wat blijkbaar heel mooi moet zijn maar waar we nooit echt iets hebben gezien omdat we te lui waren om de wandeling te lopen. (goddank).

Op weg naar het park moeten we even uitwijken voor wat fietsers. Deze fietsers zien we later ook op een bord staren waar vanalles staat beschreven over het park. Esther herkend 1 van deze fietsers en we komen erachter dat het de wereldfietsers uit Wedde zijn. De buren van de ouders van Esther zeg maar. Na wat praten gaan we uit het park en rijden richting een nieuw park, Litchfield park.

Een prachtige camping wederom met rondvliegende papegaaien en parkieten. Heerlijk douchen en weer vroeg erin ivm de muskieten en een goed boek is dan ook een uitkomst.

Het leven van de zwerver is verschrikkelijk en we  kijken dan ook uit naar een heerlijke patroon van werken, eten, werken eten.

3

We worden wakker en na het gebruikelijke opruimen, douchen, uitrekken en ouwehoeren met wat volk rijden we richting het park zelf. Het park is van het type waar we van houden. Parkeer je auto naast het bijzonder te bezichtigen stukje, kijk en rij naar de volgende.

Een opsomming:
Rum Jungle lake (meertje)
Magnetic Termite mounds (grote mierenhopen)
Florence fals (waterval)
Buley rockhole (nogsteeds geen idée)
Tabletop swamp (heel indrukwekkend vonden anderen)
Enzo voort Het was zeker de moeite waard. Schitterend park met zelfs water in de rivieren ondanks de droge tijd.

We rijden terug naar Darwin en slapen weer in elkes Inner city backpackers. We kunnen Marco E. dan ook vertellen dat de possum daar nogsteeds boven de eettafels loert opzoek naar voedsel.

4

In de ochtend leveren we de auto in die prachtig rood is geworden van al het zand. Spannende gebeurtenissen van de dag:

Eshter koopt een boek
We kijken de film: Live as a house
De vent van de autohuur wil onze tent kopen en zelfs ruilen voor de teveel aan kms die we hebben gereden. Hmm. Niet gedaan en dus slepen we nu ook een tent mee.

En slapen.

5

Vandaag niet veel bijzonders gedaan ivm ons vertrek naar Alice springs. We sturen onze foto rolletjes en duikfotos en boeken naar Kees en thea.

Om 1.15 pm vertrekt onze bus naar Alice springs! Het wordt een helse rit met een bus waarin je hoort te kunnen slapen. Gelukkig zijn dit sort bussen nogsteeds berekend op de lengte van 30 jaar geleden en moeten we dus slapen in een smurfenstoel waar je knieen tegen de ander aankomen en je kop boven de leuning uitsteekt.

6

Na weer een nachtje in de bus te hebben doorgebracht, waar het deze keer niet erg druk (zodat we allemaal een eigen bankje hadden en ik dus "lekker" liggend heb kunnen slapen) maar wel heeeel erg koud was, kwamen om 9.25 uur aan in Alice Springs. Door een busje van een ander hostel werden we naar Ossie's Homestead of kortgezegd Ossie's gebracht. Omdat een koude nacht in een bus nu niet echt je van het is, zijn we na te hebben ingecheckt.... lekker een paar uurtjes gaan slapen. Nou ja een paar uurtjes, ver in de middag werden we weer wakker, hahaha. Om toch nog het idee te hebben dat we iets hadden gedaan die dag zijn we, uitgeslapen en wel, nog even Alice Springs ingelopen. Over de rivier.... nou ja rivier, het leek wel een enorme zandbak met hier en daar een paar bomen en aboriginals. Water was er in de verste verte niet te bekennen. In Alice zelf hingen wel een paar foto's van de rivier met water, zal dus wel een bijzonder iets zijn! We hebben even wat huurauto's en tours gecheckt en vergeleken, maar nog geen beslissing genomen.
Verderlopend door 't stadje kwamen we langs een hoedenzaak, meerdere hoedenzaken moet ik zeggen. Richard leek het leuk om als een echte outback-aussie naar the red centre te gaan en dus heeft hij een leren hoed gekocht (zie foto's). Staat hem goed! Al moet ik eerlijk zeggen dat ik, toen hij zei dat hij wel zo'n hoed wilde hebben, niet echt enthousiast was....
Maar eind goed al goed, Richard is blij met z'n hoed (lekker warm).
Teruggelopen naar 't hostel en lekker geslapen.

7

Na gisteren wat info te hebben verzameld en vandaag nog even iets meer te hebben rondgevraagd, komen we erachter dat een auto huren in Centraal Australie niet zo duur is als met 2 personen een tour doen. Dus kiezen we voor de tour. Waar je die gaat boeken? Natuurlijk bij de organisatie die daarnaast ook nog eens unlimited internet-access aanbiedt, nou ja, aanbiedt.... als je lief vraagt, valt er veel te regelen, hahaha. Gisteren hadden we al gehoord dat een tour gewoon
$ 90,-- p.p. goedkoper werd aangeboden, dus vraag je dat gewoon (heel lief) en krijg je dat. Nog een hele smak geld hoor, maar je wilt natuurlijk ook gewoon wat zien.
Goed, tour geboekt, nog even terug naar 't hostel om even wat te eten en dan terug om te mailen! Volgens mij hebben we er alles bij elkaar ongeveer 4 uur gezeten, wat anders ongeveer $ 60,-- zou hebben gekost. Ja internet is het nieuwe goudmijntje in the centre! Teruglopend naar 't hostel heb ik nog een ring gekocht. We liepen er langs en.... er voorbij, maar toch ook maar snel weer terug. Hoezo moeilijke beslisser? Na de ring te hebben gepast, hoefde ik niet meer lang te denken. Richard vond hem ook mooi, nog beter dus. Conclusie: ring gekocht! Een nogal groot uitgevallen driehoek (zilver) belegd met de binnenkant van een big clam (soort parelmoer). Richard een hoed, Esther een ring; zijn we allebei weer blij, haha.

8

Omdat de tour pas op zondag (morgen) een paar plaatsen vrij had, hebben we vandaag lekker even niets. Nou ja, niets, dat wil zeggen: mailen, mailen, mailen. En een beetje op tijd naar bed, want morgen moeten we er op tijd uit, we worden om 6.05 bij 't hostel opgehaald.

9

Even voor 6 uur 's morgens zijn we klaar voor ons outback-avontuur. Natuurlijk was de bus weer te laat, had problemen met de accu ofzo en nu hadden we een andere bus. Later bleek dat dit een beetje een aftands busje was, maar goed, dat wisten we pas op de terugweg en wat je niet weet, mis je niet (zoiets was het toch?). De tour beloofde een camelenfarm, en ja hoor. Op de heenweg stoppen we bij een soort van tankstation (dacht ik) wat een kamelenfarm bleek te zijn. Er stond een enorme stier (heet een mannetjes-kameel zo?), echt een heel groot wit beest. Er is een kinderfilm met zo'n grote witte draak, daar leek hij op. Eigenlijk waren het helemaal geen kamelen, maar drommedarissen, maar goed. Ook waren er lama's. Maar wij kwamen natuurlijk voor enorme rode rotsen en dus gingen we al snel weer verder. Na 440 kilometer waren we bij de plaats van bestemming. Ons tentenkamp. Na de spullen te hebben uitgeladen gingen we op weg naar de Olga's (Muta Tjuta) een verzameling van enorme rode rotsen, die er van dichtbij uitzagen alsof ze waren opgebouwd uit puzzelstukjes. Heel apart. Tegen zonsondergang gingen we op weg naar Aeyer's Rock (Uluru), wat er heel dichtbij ligt. Er werd verteld dat de rock verkleurt met de zonsondergang en ja hoor, van normaal rood (??) werd hij langzaam brandend rood, roodbruin en uiteindelijk paars. Een bijzonder iets, maar dat kan ook komen doordat we op een bijna nuchtere maag wijn te drinken kregen, hahaha. Terwijl de zon onderging (wat aan de andere kant een heel mooi beeld gaf met de Olga's op de achtergrond) maakten we iets uitgebreider kennis met enkele mensen die bij ons in de groep zaten. Erg gezellig.

Na zonsondergang (en ons borreluurtje) gingen we op weg naar ons tentenkamp, gelukkig lagen we niet op de grond, want het werd 's nachts echt berekoud en ik werd wakker van de wilde beesten IN onze tent. Hierover straks meer. Het eten bestond uit vlees en vis van de bbq, salade en brood. En ja, we hadden na het eten nog honger! Na nog even bij het vuur te hebben gezeten, gingen we slapen, want het werd ontzettend koud (zelfs bij het vuur) en we zouden de volgende dag om 6 uur worden gewekt voor de zonsopgang bij de rock. Zoals al gezegd (meerdere keren) was het 's nachts echt heel koud. Wij hadden een broodje overgehouden van onze eigen meegebrachte ontbijt en dat lag nog in de tent (hoezo niet slim?). Wilde beesten houden ook van brood en dus werd onze tent even doorzocht door.... muizen. Nou ben ik niet bang voor muizen (spinnen da's pas erg). Dus zo erg is 't niet, maar als je brood in een plastic zakje ligt en een muis probeert daarbij te komen.... erg lawaaierig! We zijn er maar uitgegaan om het brood weg te gooien en even het toilet te bezoeken en daarna nog maar eens geprobeerd om wat slaap te pakken. Natuurlijk kwam meneer de muis nog even inspecteren of alles netjes was opgeruimd, waarna hij, bijgeschenen door onze zaklamp de tent kon verlaten.

10

6 uur in de ochtend is erg vroeg vooral als je 's nachts gezelschap hebt gehad van muizen en het erg koud was, zodat van slapen niet echt veel is gekomen. Maar goed, je kiest er zelf voor (o ja?). Even snel douchen, althans ik heb snel gedoucht en moest vlak voor 't ontbijt Richard er onderweg roepen, zodat hij nog iets kon eten. Daarna op weg naar de rock voor de zonsopgang. Er waren mensen bij die de rock gingen beklimmen, maar wij vonden het een beetje oneerbiedig om dit te doen terwijl de eigenaren (de aboriginals) vroegen om dit niet te doen, omdat het heilig gebied voor hen was. Verder gingen er mensen een wandeling om de rock heen maken. Wij waren dit eerst ook van plan, maar wilden bij nader inzien toch liever de zonsopgang bekijken. Een goede keuze bleek later, want Wally (eigenlijk Mark, 'k weet ook niet waarom hij zich Wally noemde) de reisleider had nog nooit zo'n mooie zonsopgang gezien zei hij. En ja, ik hem gevraagd of hij tegen iedere groep zei, maar hij zwoor dat dat niet zo was. Maakt ook weinig uit; wij vonden het geweldig mooi. Ik moet zeggen dat ik meer met m'n rug naar de rock heb staan kijken naar de zonsopgang. Die was namelijk echt fantastisch. Nadat we alle mensen van de groep weer hadden opgepikt, hebben we nog een wandeling om een gedeelte van de rock gemaakt. Ook bedekt met puzzelstukjes, net als de Olga's, maar toch weer anders. Je kunt je echt indenken dat de aboriginals hier iets heiligs in zagen.

Na de rock gingen we terug naar ons kamp en hebben we gelunchd. Vervolgens alles in de bus gepakt, inclusief onszelf, en op weg naar King's Canyon (een echte Canyon = door een rivier uitgeslepen gesteente, niet zoals de Grand Canyon in Amerika, wat eigenlijk een gorge is = gespleten gesteente waar later water doorheen is gaan lopen, maar ja Grand Gorge klinkt natuurlijk nergens naar). Een helse rit, waar we er achter kwamen dat de bus toch eigenlijk niet zo comfortabel was, gelukkig wisten we nog niet dat het de dag erna nog veel erger zou worden. Aangekomen bij ons tentenkamp kon je van alles doen om je geld kwijt te raken: kamelenrit, helicoptervlucht, quad-rit. Wij kozen, net als volgens mij de hele groep, voor lekker even hangen bij de tenten, beginnen met het eten te bereiden en een douche nemen. Lekker bijgekomen, gingen we zitten bij 't vuur om te wachten op 't eten. Wally had zich van beste kant laten zien! Het eten werd bereidt op en in het vuur en smaakte heerlijk. Een soort prut met groente, aardappelen enzovoort door elkaar en een paar potten met kippenpoten (even ter info: kluiven is niet "my kind of thing", maar 't vlees iets verder van de botten af smaakte best oke).

Die avond ben ik ongedoopt (door onze Amerikaanse groepleden) tot marshmallow-queen. Wie ze meegenomen had, weet ik niet, maar 't echt geweldig om een marshmallow (spekje) aan je stok in 't vuur te houden (of in mijn geval te verbranden) en die dan lekker op te peuzelen, helemaal vloeibaar van binnen, hmmmmm. Waarschijnlijk heeft het feit dat ik een stok van ongeveer 1,5 meter had en ieder ander gewoon een klein stokje, wel meegewerkt aan mijn benoeming tot marshmallow-queen, maar dat maakt toch niets uit? (zie foto).

Na het marshmallow-avontuur ging iedereen weer naar bed, want de volgende dag zouden we om 5 uur worden gewekt. Leuk he, zo'n tour!!
Gelukkig was 't 's nachts nu niet zo koud en had Richard een muts kunnen lenen van een meisje uit de groep. Wel waren er natuurlijk weer muizen in onze tent, zelfs nu er niets te eten was.

11

5 uur.... hoezo vroeg! Geen tijd voor een douche en snel even een ontbijtje om daarna gepakt en bezakt weer in de bus te stappen om te gaan rijden naar de King's Canyon voor de zonsopgang. Je kon kiezen voor de lange en de korte wandeling. Wij gingen, heel stoer, met de lange wandeling mee en achteraf gezien zijn we daar echt heel blij mee, want het was prachtig! De zonsopgang viel iets tegen. Waarschijnlijk omdat je 't vergelijkt met de opgang van de vorige dag, wel een heel apart gezicht om zo over 't land heen te kijken en de schaduwlijn van de nacht te zien wijken voor de zon. Tijdens de wandeling kwam je langs de Garden of Eden (dat wisten jullie niet he, dat die in Australie was, hahaha). Heel mooi, maar erg koud daar. Weer terug bij de bus, even naar 't heerlijk riekende eco-toilet = een westerse plee zonder waterspoeling, waar alles wat je kwijt moet zo naar beneden spettert met de bijbehorende geuren!! De eco-plee van de dag ervoor bij de rock spande de kroon qua geur, maar deze was echt een goede tweede!

Weer in de bus voor een rit over een dirt-road van echt uren naar Glen Helen, waar de mensen die de 5-daagse tour hadden geboekt de nacht zouden doorbrengen! Moet je je indenken dat je urenlang in een niet-4wheel-drive-bus over een heerlijke dirt-road rijdt!! Voordat we op de dirtroad overgingen, kwamen we nog langs Mount Conner (een enorme platte berg) en een Salt Lake. Vervolgens uren dirtroad. Goed geschud kwamen we langs Glosse Bluff, een meteoriet-inslag, waar je ook een mooi uitzicht had over de West MacDonnell Range NP.
Blij dat we bij Glen Helen waren, hebben we nog een heel "gelukkig-uitziende" groepsfoto gemaakt, waarna de groep opgesplitst werd. De mensen in de bus terug waren allemaal erg blij dat ze teruggingen, alhoewel 't leuk geweest was, waren 3 dagen wel genoeg was de algemene opinie. Op de terugweg van Glen Helen naar Alice Springs kwam Ruth nog even bij ons zitten om ons haar adres te geven in Amerika en om te vragen of we eens bij haar langs kwamen! Nou zo'n uitnodiging neem je natuurlijk aan (helemaal nu de Euro zo in de lift zit).

12

Kapot van de tour (ja, we worden al echte oude knarren) hebben we de hele dag niets gedaan, dan slapen, lezen en slapen (geloof ik). Nou ja, we hebben natuurlijk de bus geregeld voor morgen en een hostel.

13

10.30 uur vertrek van Alice Springs naar Coober Pedy. Een dagje bussen. De chauffeur dacht dat we wel iets anders wilden zien dan 't gras en zei dan ook toen hij een film aanzette: "I'll give you something to look at other than all the green grass". Een film over een nep-Elvis en eentje over The man from the snowy mountains, nou ja, beter dan helemaal niets anders dan groen gras. Alhoewel het landschap wat er buiten de bus te zien was, volgens mij beter was dan genoemde films. Echt heel apart om gewoon niets te zien voor uren en dan opeens 3 huizen en een benzine-station! De zonsondergang was echt super hier, jammer dat we 't vanuit de bus moesten bekijken.

18.30 uur kwamen we aan in Coober Pedy. 't Was al donker dus je kon niet zo heel veel zien, die indruk moest maar wachten tot morgen. De man van 't ondergrondse hostel stond al op ons te wachten (echt je zou zweren dat 't de gitarist van Queen was, heet ie nou Brian May?). Bij 't inchecken zaten er 2 beestjes (soort hagedissen) op 't inschrijfboek. Ik moet zeggen dat ik dacht dat 't speelgoed was, totdat ik er eentje op m'n schouder gezet kreeg en eentje op m'n hand. Echte hagedissen dus! 't Ondergrondse hostel was wel lachen, de dorms waren allemaal open (zonder deur of gordijn of wat dan ook). Onze kamer had wel gewoon een deur (wat een luxe, hahaha). 't Zag er allemaal prima uit! Lekker slapen kon je er ook.

14
We worden wakker in onze mijn. Het is super gehorig aangezien er overal muren tussen de kamers zitten met open gaten aan de bovenkant. Visuele privacy is ons dus wel gegund maar daar houdt het mee op.

Het is raar om door deze soort van grot naar je douche te lopen. We lopen door coober Pedy totdat het tijd is om onze tour te starten (13:00) uur. Het ziet er heel raar uit. Overal zandheuvels van mijnen en gaten in de grond. Een soort van wildwest stadje is het nog. Het trottoir is zelfs nog van zand. Er rijden vreemde snuiters door het dorpje en iedereen zit of in de kroeg of is aan het werk in de mijnen en/of de opal shops. Het is het landschap van de film Mad Max (wie kent hem?). Het is hier dan ook opgenomen net als tal van andere rare films.

Om 13 uur start onze tour door het prachtige groene Coober Pedy (niet!). we reijden als eerste naar een begraafplaats waar een aantal dode mijnwerkers een biervat hebben gekozen als grafsteen. I will only miss, a good glass of piss. Tja, ik heb het ook niet verzonnen. We rijden door de opal mijnen. Het is echt heel raar. Enorme gaten in de grond van 1 tot 2 meter die 30 meter diep kunnen zijn. Ernaast ligt een hele hoop met grond (uit het gat slimkoppen).  Geen waarschuwingsborden van hier diep gat en er wordt dan ook afgeraden een gezellig avondwandelingetje te maken. Je zou niet de eerste zijn die op die wijze de planeet verlaat. Het is onbeschrijfelijk raar hier. Overal zandkleuren en rare machines en gaten in de grond. Verder is er helemaal niets in de omtrek. Iedereen leeft onder de grond. Ook de huizen dus. Het wordt hier in de zomer soms 50 graden celcius en dan wil je niet ff voetballen natuurlijk.

We gaan even Noodling. Dit is dus even zoeken tussen al het puin van de mijnen zelf. Dit wordt noodling genoemd. In de hoop opal te vinden. We zoeken wat af en vinden zelfs wat opal. Net als onze ogen dollar tekens beginnen te vertonen wordt ons verteld dat het niks waard is. We nemen het toch mee!

We rijden langs de breakaways (kijk maar Mad max als je het weten wil). Steile wanden zeg maar. DAn gaan we naar de moon plains. Dit ziet er dus ook echt uit als een maan of mars landschap. Films over mars worden dan ook hier opgenomen. Tevens gebruikt de NASA het gebied om te oefenen ivm het realistische uiterlijk van een maan/mars landschap.
Dan rijden we naar Crocodile Harry. Een idiot die jaren lang krokodillen ving en zijn huis is zo idioot  dat het bruikt is in Mad Max zonder er iets aan aan te passen. Tja dan woon je raar hoor. Het is het stukje uit de film waarbij het jongetje (mad max 3 overigens) de klep van de auto in duikt en naar beneden loopt door een huis. Daar hebben we dus gestaan. Buiten ziet het er ook heel raar uit. Kapotte autos, dynamite en rare stukken mijnwerkers rommel.

Dan rijden we naar het allergrootste hek dat ooit gebouwd is om wat dingos (wilde honden ) tegen te houden. 5000 km hek dat onder de grond ligt om te voorkomen dat ze eronderdoor graven. We rijden door en als in een tekenfilm zie je in het hekwerk afbeeldingen van kangaroes die met volle vaart in de nacht tegen het hek zijn geknald en dus hun omtrek achter laten in het hek.

In de avond zitten we in de bar en krijgen we 2 hagedissen te zien die heel stil blijven zitten. 1 kruipt er onder mijn grote wildwest cowboy hoed. (mijngod heb je die gekocht? Ja!).

15

we regelen in de ochtend het nieuwe hostel, de bus naar Adelaide en zitten de hele dag wat voor het hostel en lopen nog een klein rondje door dit hele rare dorpje. (wel lekker eten trouwens in de avond en heel goedkoop!).

Om 19:25 worden we door de hostel eigenaar naar de busplaats gebracht. Het is een enorme vent met een enorme bos krullen zoals je eigenlijk alleen maar bij negers ziet uit de 60-jaren.

We vertrekken weer voor een hele nacht rijden in de helse bussen. Slapen is er niet echt bij. Het is er altijd steenkoud in de bussen of te heet. (of we klagen graag).

16

we komen om 6:15 aan in adelaide. We lopen naar het hostel en worden door de hostel eigenaresse naar een straatje achteraf gelopen en en lopen en lopen en lopen en lopen. We komen aan in een raar vies pandje waar we een bed in een kamer vinden van een huis. Een ander huisgenoot stapt uit zijn bed om ons te begroeten. Deze persoon is vanaf nu bekend als DE viezerd. Hij spuugt, hoest en heeft een grijze vieze staart. Later blijkt er een jong roodharig iets bij te horen die klaarblijkelijk zijn vriendin is.  We vonden namelijk al rode haar in de douche VOORDAT esther daar haar bewijzen achter liet. Na een heerlijke nacht in de bus doe je dus maar 1 ding. Slapen, slapen, slapen. We worden heel laat wakker als we onze eerste indruk gaan opdoen van adelaide. Het is een beetje een europese stad en het ziet eruit alsof je door groningen centrum loopt. Maar groningen is veel mooier.

We gaan niet koken want dan moet je in een vieze keuken met DE viezerd koken. Die daar de hele dag wachtrondjes loopt met pakjes noodles en pakjes sigaretten. Het is veruit het smerigste hol wat ik ooit heb meegemaakt.

17

We lopen wat rondjes door Adelaide. Het is een leuke gezellige stad waar leuke gebouwen staan maar niet echt bijzonder om over te tikken. Victoria Square was erg mooi.  Een verrassing geregeld voor Alida en arnold die de 22e gaan trouwen.

We lopen, eten en kijken!

18

Omdat het nu toch echt koud wordt en nieuw-zeeland nog kouder gaat worden hebben we maar even wat winterjassen gekocht. Ze zijn hier nu in de uitverkoop.

Rondjeslopen en leven in het luxe leven van een stad! Helaas is dat in het hostel niet zo. De Viezerd is in de ochtend aan het lopen met zijn grijze muizenstaart en produceert geluid wat niet te vergelijken is met alles wat ik hiervoor heb gehoord.

We hebben de bus van adelaide naar Melbourne geboekt.

19

Om 8 uur in de ochtend vertrekken we met de bus van adelaide naar Melbourne. Met een goede klap gooi ik de deur achter ons dicht en tik nog even op het raam van de viezerd om hem te bedanken voor zijn fantastiche aanwezigheid.

We kijken film in de bus en kijken wat uit het raam. Overdag reizen is een stuk leuker met de bus.

Om 19:15 komen we aan in Melbourne. We hebben een kamer geboekt in een hostel dat vlakbij het centrum is en we nemen een taxi. Dit werd van onze eerste nacht afgehaald en dus hoeven we het niet zelf te betalen. Het loket ziet er goed uit en bij binnenkomst ziet alles er goed uit maar dan: een onopgemaakt bed, zwerfers onder het raam en steenkoude lucht. Tevens ruikt het toilet naar vloeistof wat hierin wordt losgelaten. We besluiten toch te blijven aangezien we heel moe zijn. Het bed is echter wel schoon en dat is een plus. We gaan slapen en merken dat onze aanschaf van lange ondergoed en het hebben van een eigen goede slaapzak hier goed van pas komt.

20

Het is een raar hotel wat stinkt maar er wel netjes uitziet. Heel gek. Het is tevens steenkoud. We gaan het Rialto gebouw op de 55e verdieping en hebben een verbijsterend uitzicht over Melbourne.

We lopen de hele stad af om rond te kijken. Het ziet er heel mooi en gezellig uit allemaal.

21

Vandaag wakker geworden met het idee dat we hier weggaan om de Great Ocean road zelf af te rijden met een camper.  We boeken een camper bij KEA campers. Great ocean road staat bekend als het meest spectaculaire stukje autoweg wat kan worden gereden in de wereld dusja dat willen we wel doen.

We regelen een nieuw hostel voor als we terug zijn met de camper voor over 4 nachten want dit stinkhol willen we nooit meer zien.

In de middag gaan we naar Melbourne baths waar we lekker in een badkuip gaan liggen met bubbelbad en sauna. Het is de bedoeling dat je dit doet NA bananzwemmen maar helaas hebben we geen banen gezwommen.

Omdat het toch wel errug koud is kopen we er ook nog een muts en een sjaal bij! Spannend leesvoer he?

Nog 1 nachtje en dan gaan we vertrekken met onze camper over de great ocean road en vooral weg uit dit stinkhol!


22

Vandaag is een dag dat ik graag even terug zou zijn gevlogen naar Nederland, want Alida en Arnold gaan vandaag trouwen en (sorry Richard) ik geloof dat ik daar op ieder vreemd moment van de dag over ben begonnen. "Nu gaan ze trouwen" "zouden ze nu al getrouwd zijn?" "nu zeggen ze "ja" tegen elkaar", zijn zo een aantal veel gebruikte zinnen van mij vandaag. Maar goed, dat zijn blijkbaar de minder leuke dingen van reizen. Ik was erg blij dat we eerder deze week in Adelaide iets hadden geregeld voor hen, maar zoals later blijkt, is dit aardig in de soep gelopen. Sorry Alida en Arnold!

Gisteren hebben we een campervan weten te regelen om mee langs the Great Ocean Road te rijden. Over deze weg heb ik al zoveel gelezen en gezien (op ansichtkaartjes enzo), dat we dit niet mochten missen.
's Morgens wilde de receptionist van 't hostel eerst Richard de door ons betaalde borg niet teruggeven, omdat hij de bonnetjes niet meer had (niemand had ons verteld dat we die moesten bewaren!!). Ik kwam strompelend naar beneden met allerlei tassen (backpack, boodschappen, tent....) en hoorde deze gezellige conversatie en heb maar even de bonnetjes gepakt die ik had opgeborgen. Het was natuurlijk wel waar dat wij de sleutel en de borden niet zouden hebben gekregen als we niet hadden betaald, dus waarom die bonnetjes nodig waren.... maar goed!
Met een taxi(bus) gingen we naar de campervan verhuur van Kea. The lucky last one stond voor ons klaar. Helemaal compleet en schoon: ons huisje voor 5 dagen!

En dat was het! Echt geweldig zo'n campervan, we hebben er super veel spijt van dat we niet zo'n ding gekocht of gehuurd hebben om de hele tijd mee rond te reizen. Je hebt gewoon altijd je eigen, ook al is 't klein.

Met ons huis gingen we op weg naar The Great Ocean Road, die loopt langs de oceaan (logisch?) in het zuiden van Austalie, Victoria. Bij het zien van de oceaan houd je even je adem in en dan te bedenken dat je nog niet weet dat het alleen nog maar mooier wordt! Enorme golven stormen op de kust af die bestaat uit hoog zandsteen, dat door de eeuwen heen gevormd is. We stoppen op iedere plek waar aangegeven staat dat er een scenic lookout is en iedere keer weer is het adembenemend. Tegen de middag zetten we de campervan op een punt met een mooi uitzicht, vouwen het dak omhoog, zodat we kunnen staan en gaan even lekker lunchen, kopje thee, cornflakes met yoghurt, brood. Hmmm lekker ontspannen.

Tegen de avond gaan we nog een wandeling doen die leidt naar de Erskine Falls. Een waterval van 98 meter hoog, 300 meter boven zeeniveau (even voor de statestieken) die eruit ziet alsof die model heeft gestaan voor een tekenfilm als bijvoorbeeld Tarzan. De wandeling gaat over ontzettend glibberige stenen en de begroeiing bestaat uit immens hoge varens, die lijken op palmbomen (of zou het gewoon een soort palm zijn?). Het was heel mooi, maar het weer zat niet echt mee, zouden ze 't daarom REGENwoud noemen?
Na onze tarzanervaring hebben we een camping opgezocht en zodra de campervan geparkeerd stond, zijn we gaan koken. Echte hollandse kost: hutspot en het was, zonder liegen, het lekkerste wat we in tijden gegeten hebben!! Bij het doen van de boodschappen had Richard wat blikjes VB gekocht en mijn oog was gevallen op een 5 liter zelftappende wijn-voorraad. Lekker voor bij en na 't eten! Vervolgens even afwassen, lekker lezen en slapen. Een beetje koud, maar we hadden dan ook het bijgeleverde heteluchtkacheltje niet aangedaan. De volgende keer beter!

23

We worden wakker in ons campertje en gaan eerst maar even douchen, terwijl de ander de boel weer omtovert in een ontbijtvertrek (ik wilde typen "zaal" maar dat is wel wat overdreven). Lekker een eitje bakken en thee zetten. Kortom lekker ontbijten.

Vervolgens weer verder met onze rit langs de oceaan. Naast geweldige uitzichten, zijn er ook wandelingen zoals bijvoorbeeld bij Mait's Rest Rainforest. Wel een erg kort loopje maar goed. Bij het Otway National Park loopt de Great Ocean Road een heel stuk landinwaarts. We nemen een afslag die ons richting de zee leidt midden door 't Otway NP. Op een gegeven moment hingen er borden langs de weg dat er koala's en kangeroe's waren en.... koeien. Nou inderdaad, kijk uit voor loslopende koeien. Wel lachen, rijdt je daar over een bochtig weggetje staat er opeens een koe op de weg. Bij Cape Otway wilden we naar de vuurtoren, maar uiteindelijk hebben we alleen even gebruik gemaakt van het chemische toilet dat ze hadden.

Overnachten kon ook op bush-campsites stond in de Lonely Planet. Na Kakadu NP, waar ons dat prima was bevallen leek het ons de moeite waard om even te gaan kijken. Nou we zijn erna toe gereden (over een dirtroad bestaande uit zand (af en toe hard en droog af en toe nat), waar we op de terugweg bijna in vast kwamen te zitten! slik, glibberdeglibber bijna van de weg af, de afgrond in), hebben even gekeken en uiteindelijke maar besloten om naar een camping te gaan met powered-sites (lekker 't kacheltje aan). Op weg naar de bush-campsites reden we erg langzaam en zaten we met onze neuzen tegen 't raam geplakt, want er stonden immers borden dat je koala's zou kunnen spotten. Ons idiote gedrag werd beloond. Opeens stopte Richard de camper en zei dat hij iets had gezien wat erg op een koala leek. Wat een koala-spotter die Riesie! Heel ver van de weg af zat in de V waar een zijtak uit de boomstam komt een koddig koalaatje. Jammer dat 't zover weg was. Na te zijn doorgereden zag Richard er nog eentje nu iets dichterbij. Echt super om te zien in 't wild. Helemaal enthousiast reden we verder naar de bushcamp-sites. Dat bleek, zoals gezegd, niets te zijn, maar toen we terugreden, moest Richard opeens stoppen van mij, want ik zag daar een zwarte kangeroe zitten vlak voor ons op de weg en hij keek ons gewoon aan. Na nog iets dichterbij te zijn gereden, sprong ie weg. Wauw! Na uiteindelijk toch door de modder terug te zijn gekomen bij de koala-plek spotte ik er ook nog eentje, vlakbij de weg. 't Was al schemerig, erg jammer. Super voldaan over deze dag reden we naar de camping (Bimbi Park) en aten we .... weer hutspot. We hadden geen tijd gehad om naar de winkel te gaan voor boodschappen. 's Avonds lekker 't kacheltje aan en heerlijk geslapen.

24

Na 't ontbijt zijn we weer naar de koala-plek gereden om nog eens te kijken of we ze konden spotten. Toen ik vol overtuiging riep: "Ja, stop maar, daar zit er een.", kwam Richard niet meer bij en ik ook niet, want dat klonk echt belachelijk autoritair, maar er zat er wel eentje en niet eens zo ver weg. Verder op zag ik er nog een, de boom waar ie in zat stond bijna op de weg. De koala keek ons erg slaperig aan. Super om dit te zien.
Toen we verder reden om weer op de Great Ocean Road te komen, zag ik er nog eentje, gewoon langs de snelweg (ben ik nu ook een beetje een koala-spotter?) en er sprong nog een zwarte kangeroe voor onze campervan langs.

De derde dag langs de Great Ocean Road zou de dag worden dat we de the Twelve Apostles zouden zien. Iedereen die de film 'City of Angels' heeft gezien, heeft Nicolas Gage aan 't eind van deze film langs de 12 apostelen zien lopen. In 't echt zijn ze super adembenemend. De kustlijn superstijl waar gewoon stukken tussenuit lijkt te zijn geslaan door eeuwenlang beuken van de zee, wat heeft geresulteerd in 12 op zich staande stukken kust in de zee. Voordat we hier aankwamen gingen we bij Gibson Steps het strand op. Gibson Steps lijkt op een apostel die aan de andere kant van de 12 apostelen staat. Daar op 't strand staande voel je je echt nietig. Aan de ene kant de enorme golven van de zee en aan de andere kant de steile kust.

We waren te vroeg voor de zonsondergang, die ik erg graag wilde zien bij de 12 apostelen. We zijn dus maar naar Port Campbell gereden om boodschappen te doen en daarna weer terug naar de apostelen. Bij de zonsondergang stond het vol met foto-makende aziaten of japanners. Dat bedierf de sfeer een beetje maar goed. Terugrijdend naar Port Campbell op zoek naar een camping, kwamen we nog langs een afslag Loch Ard Gorge. Natuurlijk gingen we even kijken, 't was immers nog niet helemaal donker. Op het moment dat we richting de zee liepen, zag Richard opeens een beest met een enorm dikke staart. Bleek het er vol te zitten met vossen, want nadat deze eerste was weggelopen, zat er vlak voor ons nog een die sprekend op Reinoud de Vos leek. Jammer genoeg werd het erg snel donker en dus zijn we maar verder gereden naar Port Campbell. Camping gezocht en gevonden. En koken maar weer en je raadt het al.... hutspot. Niet dat we niet ons best hebben gedaan om iets anders te vinden, maar de supermarkt in Port Campbell had echt alleen maar winterwortels te koop en de rest hadden we nog (of je eet blikvoer). De hutspot werd per dag beter! en de jus was iedere dag een andere (wat een afwisseling!).

25

we worden wakker op een camping met de verwarming volop brandende. Zetten een lekker kopje thee en ontbijten na een douche ontspannen in de camper met een broodje en de radio aan. Het blijft heerlijk zon camper.  Wie had dat ooit gedacht?
We rijden wederom naar  Loch ard Gorge. Een enorme klif van rode rotsen loodrecht naar beneden met zee die met ongelofelijk kracht hierop inbeukt. Er staat zon harde wind dat het moeilijk is te blijven staan. De golven knallen hier en daar wel 10 meter omhoog. Het is bijna eng om te zien. Het slaat met enorme kracht te pletter tegen de randen van de rotsen en er ontstaan grote wolken van zeewater die over het land worden geworpen. Er is hier een schip verloren gegaan waarbij 50 mensen zijn omgekomen ergens in 1880. Het is niet moeilijk voor te stellen dat deze mensen geen schijn van kans hadden. Er stromen enorme hoeveelheden water door de rotsten met ongelofelijk veel kracht. Het is niet goed uit te leggen.

We rijden verder langs deze wonderschone omgeving en komen na wat tussenstops terecht bij Thunder Hole. Het klinkt wat raar maar we gaan kijken. Het is een  uitgeslagen stuk in de enorm hoge rotsen (30 meter hoog ofzo). Hier komen de golfen op uit en worden in een V vorm gedwongen en komen hierin in een grottenstelsel  terecht wat een spectaculair effect geeft aangezien de golven 6 meter hoog zijn. We lopen over een pad naar beneden en komen op 2 meter na gelijk met het waterniveau. Het is doodeng de golven op je af te zien komen en vlak voor je te pletter te zien slaan waar  een enorme rots staat. Enorme knallen (thunder?) en enorme waterverplaatsingen.  Het geeft een heel raar gevoel. Het is dan ook niet te beschrijven. We lopen eruit en willen naar een volgend uitkijk punt lopen. Echter, hele harde wind en hele harde regen zorgen ervoor dat we doorweekt raken in nog geen 20 seconden. We lopen en later rennent terug aangezien er bliksemflitsen achter ons in het water knallen.

We kleden ons om en moeten al onze kleding omwisselen. We zijn misschien maar 5 minuten in de regen geweest. Ongelofelijk wat een regen. We rijden door naar the London Bridge. Het is een rots in de vorm van de London  bridge. Heel mooi hoor.

We rijden langs tal van mooie dingen: thje gorge, Bay of islands en uiteindelijk bij the Grotto. The grotto is een pad naar beneden langs de rotswand. Je staat achter een klein muurtje en achter dat muurtje ligt een heel stil waterplasje. Achter de waterplas staat een enomrme rotswand waar een gat van 5 meter doorsnede in zit. Het ziet er leuk en grappig uit als je plotseling een enorme knal hoort en water over de enorme rotswand heen knalt en liters water door het gat naar binnen komen. Ik moet zeggen dat ik snel meters naar achteren liep want dit is zon enorm oergeweld dat je er bang van wordt. Het water dat over de rotswand heen komt beland door de wind en verstuivingen over ons heen en we zijn WEER doorweekt. Gelukkig hebben we deze keer de regenjassen aangedaan. Het lieve plasje water is een wildstromende poel die weer helemaal leeggezogen wordt door de terugtrekkende golf. Dit herhaalt zich op onvoorspelbare momenten.

In de avond eten we kip met een heerlijk sausje van chicken tonight (intressant he?). Weer  wat anders dan hutspot. De camping is heerlijk relaxed. Terwijl ik de watervoorraad aanvul en de elektriciteit aansluit voor de camper loopt er plots een beest tussen me benen door en ik schrik een beetje. Ik draai me om en een possum kijkt me recht aan en zit op zijn kont. Een possum is een soort van hele grote eekhoorn zeg maar met een rattenkop. Het diertje springt vrolijk om me heen en wil continu naar me handen. Vremd deze dieren zijn heel schuw normaal. Dit dier blijkt door iedereen te worden gevoed en dus maken wij ons er ook aan schuldig.

We moeten helaas onze pak van 5 liter wijn opdrinken en het wordt een gezellig avondje. We bellen met wat mensen en zitten wat te praten.

26
tja, na wijn komt hoofdpijn. Het is 1 van de minste ochtenden ooit deze reis. We rijden terug naar Melbourne en leveren de camper in. Nog 1 ding: Uitstekend werk van KEA. Camper prima in orde en helemaal geen gezeik bij terugkomst.
We zitten in ons nieuwe hostel in Melbourne. Het is wat raar daar. Alles is netjes alleen, elke kamer heeft geen dak maar alleen een gipswand die het ene hol van het andere onderscheidt. Dus supergehorig. Knorrig proberen we door burpende, schetende, pratende en snurkende geluiden heen te slapen.

27
We boeken in de ochtend onze busreis naar sydney en gaan darna naar Melbourne aquarium. Het is een mooi aquarium maar we vinden het aquarium in sydney toch mooier. Misschien wel alleen omdat dat de eerste was die we zagen. In het aquarium zitten enorme haaien en diverse rif vissen. Er zitten deze keer ook duikers in en voor het bedrag van 200 gulden mag je een duik nemen in het aquarium met de haaien. Dit is wel geinig voor een  20 euro leek ons maar dit is toch wat zot Het ziet er ook wat knullig uit die duikers in een aquarium en al die mensen er omheen te lopen en te kijken.

Verder niks bijzonders gedaan. Behalve: slapen met onze oordopjes in want het hostel is nogsteeds zo gehorig als daarvoor!

28

Om 7.15 vertrekt onze bus naar sydney en dat maakt gelijk een einde aan onze halve lus door australie. Het was een geweldige ronde!
We komen om 19:15 aan in sydney en krijgen een kamer toegewezen dat geen dubbele kamer is in de trand van een dubbel bed maar een stapelbed. Helaas de laatste kamer en verder is alles heel schoon en hebben we honger en zijn we moe. We doen het en kunnen de volgende dag een normale kamer krijgen. Het is er stil, schoon en dichtbij het centrum. Heel leuk hostel dus!

Bianca en Edwin: van harte gefeliciteerd met jullie huwelijk!

29

we wisselen van kamer na lang uitslapen. We hebben nu onze eigen 2 persoons kamer. We hebben rondgelopen door sydney en hebben weer een ronde gelopen langs alle leuke dingen. Zoals de fantastiche botanic gardens en even kijken naar de haven. Het is een hele mooie verlichte en vrolijke stad. Alleen Kings Cross waar wij zitten daar zitten wat rare figuren maarja daarom is het ook zo goedkoop. Of andersom?


30

Lekker eendagje luieren en rondlopen. Lekker gekeken in boekenwinkels. Lekker liggen in de stoelen daar en in de avond een beetje koken. HUTSPOT! Onze heerlijke nederlandse drap weer op tafel!