|
1
Tussen Rockhampton en Emu Park ligt een crocfarm. Een krokodillenboerderij dus. Dat was het doel van vandaag. Om 10.30 uur begon de rondleiding. Eerlijk gezegd viel dit een beetje tegen, omdat wij verwacht hadden meer te zien van het hele proces van broedplaats, uitkomen van de eieren, etc, etc. Wij zagen vooral de enorme krokodillen die ieder een eigen afgezet stukje hadden omdat ze elkaar anders af zouden maken. Met een buslading bejaarden die gelijk met ons de rondleiding deden sjokten we over de farm van krokodil naar krokodil. Aan het begin vertelde iemand iets over krokodillen, maar dat wist ik allemaal al (ooit op de lagere school een spreekbeurt over krokodillen gedaan, was de avond ervoor op tv geweest, handig). Huiden gingen van hand tot hand om te voelen, een beetje gruwelijk hoor. Verder haalde die man nog een net uit het ei gekropen jong op. De buik van dit beestje puilde letterlijk uit z'n lijfje. Dit bleek normaal te zijn, krokodillen vreten blijkbaar hun eierschaal op om van te groeien, deze hele schaal kan alleen naar binnen als de huid barst en de buik naar buiten valt. Nadat de schaal verteerd is, groeit de buik weer dicht. Toch nog iets geleerd, hahaha. Aan het einde van de rondleiding mocht je nog een 18 maanden oude krokodil vasthouden. Het wordt gezegd van de jeugd, maar die bejaarden.... ze vlogen echt op dit krokodil af en sjorden het arme beest bijna uit de handen van hun voorganger om ook maar een leuk kiekje met een krokodil mee naar huis te kunnen nemen. Wij hebben natuurlijk ook een "leuk kiekje" gemaakt. 18 maanden blijkt trouwens oud genoeg om z'n bek te moeten dichtbinden met tape.
Wij zijn teruggegaan na deze vasthoud-sessie, maar je kon ook nog lekker gaan genieten van een krokodillen-lunch. Nou toch maar niet dacht ik en Richard heeft het al een keer gegeten. Smaak = vissige kip-smaak. Daar heb ik dan niets aan gemist denk ik zo.
's Middags zijn we een wandeling gaan doen die ons langs natuurlijke lagoons zou leiden. Ik had al eerder gezegd dat het de droogste zomer sinds de eerste metingen op dit gebied is geweest? Dat betekend dus: opgedroogde natuurlijke lagoons. Echt fantastich.... NOT. Verder nog wat door de duinen gelopen, die er heel anders uitzien dan bij ons. Het was de bedoeling om vanuit Emu Park naar Great Keppel Island te gaan, maar de weersvoorspelling zegt regen en wind. Er zijn een paar jongens naar een onbewoond eiland gegaan en die kunnen nu al 4 dagen niet opgehaald worden. In plaats van de geplande 5 dagen, zitten zij er nu dus al 9 dagen. Ach je wilt avontuur of je wilt het niet.
https://rjjooms.tripod.com/sitebuildercontent/sitebuilderpictures/0105001.jpg https://rjjooms.tripod.com/sitebuildercontent/sitebuilderpictures/0105002.jpg 2
Bij Emu Park Beach House zijn de fietsen gratis.... nou ja, "fietsen".... laten we zeggen we hebben erop gefietst, maar dat was een hele opgave. Onderweg hebben we maar even gestopt, omdat de fiets van Richard en Richard zelf het bijna begaven, hahaha. Bij onze stop stonden we op de weg die door een soort mangrove-bossen liep. Zo'n soort krokodillenpoel zeg maar. Gelukkig geen in het wild lopende krokodillen gezien, wel krabben met oranje scharen. Nadat Richard weer was bijgekomen en ik ook trouwens (mijn fiets was stukken beter dan die van Richard, maar dat wil ook niet echt veel zeggen) zijn we verder gegaan. Op de terugweg hebben we ons nog afgevraagd of je eigenlijk wel mocht fietsen op deze weg.... vast wel, van fietspaden hebben ze hier toch nog nooit gehoord (pas in Cairns hebben we het eerste fietspad gezien, vreemd dat je dan opvalt he?). Maar goed, we zijn nog steeds op de heenweg.... We zijn op een gegeven moment maar van de weg afgegaan en over 't strand gaan lopen en later fietsen. Een strand .... helemaal verlaten (zoals heel veel stranden hier). Ach ja, 't is natuurlijk ook bijna winter he? Wat je winter noemt. Dat fietsen ging op zich oke totdat we wegzakten in het zand. Zelfs als we gingen lopen zakten we nog weg, erg leuk op zo'n verlaten strand. Stug doorlopen maar, 't wordt vanzelf beter. Uiteindelijk kwamen we uit bij de brug waar Dave ook dinsdag ook al mee naartoe genoemen had om de krabbetjes te laten zien. Jammer alleen dat de zee nu zo hoog stond (vloed neem ik aan) dat er geen doorwaden aan was. Terug dus maar. Gelukkig niet helemaal, onze route over 't strand leidde ons langs hele colones kleine blauwe krabbetjes die zich in 't zand rolden zodra wij eraan kwamen. Dezelfde krabbetjes die we ook al in Hervey Bay hadden gezien. Na een klim (met de fietsen) door de duinen kwamen we weer op de weg en zijn we richting de brug gefietst. Daar zaten aalscholvers en pelikanen. We hebben even iets gegeten aan de overkant van de brug waar Richard de waterfietsen zag.... beeld je in: redelijk weer alleen erg veel wind. Goed Richard zag dus de waterfietsen. Ik had nog nooit op zo'n ding gezeten en dus leek het mij ook wel leuk. Waterfietsen dus! Op de heenweg ging het wel, alhoewel je 't wel voelt in je benen. We zagen nogal grote vissen die uit het water sprongen, geen idee wat voor vissen dit waren. Verder was 't erg gaaf dat we dichtbij de pelikanen kwamen, die we al eerder hadden zien vliegen, alleen (ja je verwacht het al) de terugweg.... de wind blies ons recht in 't gezicht. Hoezo tegenwind! Als gekken hebben we zitten trappen om niet al te veel af te dwalen. Als je zou stoppen met trappen werd je zo terug en naar de kant geblazen, de verkeerde kant. Bijna bij de kant gekomen, is Richard uitgestapt. Moet een belachelijk gezicht geweest zijn: ik trappen als een gek en Richard er achteraan duwen, hahaha. We hebben 't gered hoor en Richard is niet gebeten door een deadly stinger, waarvoor aan de kant van 't water gewaarschuwd werd. Achteraf was 't natuurlijk wel lachen onder 't genot van een ijsje. Je wilt niet weten hoeveel soorten magnums ze hier hebben. Richard neemt steeds een ijsje dat ruikt en smaakt naar tandpasta, getver. Uiteindelijk teruggefietst en gedeeltelijk gelopen, omdat Richards fiets niet vooruit de krijgen was.
Omdat onze unit geboekt was voor deze nacht en ook de double room niet meer beschikbaar was, hebben we deze nacht in de dorm geslapen. Er lag nog maar een ander meisje bij ons in de dorm en dat meisje hadden we al leren kennen tijdens onze trip met Rob in Brisbane. Echt je komt hier steeds dezelfde (en natuurlijk ook heel veel nieuwe) mensen tegen. 's Morgens hoorden we dat er 's nachts in de dorm naast ons een gigantisch spin genaamd Hanson (ongeveer zo groot als je hand geloof ik) rond had gelopen. Vanuit de dorm was hij naar de double gelopen en daar had Ric (eigenaar hostel) hem doodgeslaan. Hierbij viel dit enorme ding op het kussen van het meisje dat daar lag te slapen. Blij dat wij daar niet sliepen!!!!
Great Keppel Island hebben we overgeslaan, zoals jullie zullen begrijpen na dit fietstverhaal.
3
3 mei zijn we om 18.35 uur vertrokken naar Mackay. Jan moest voor een ego naar het ziekenhuis in Rockhampton dus we konden een lift krijgen. Omdat we er veel te vroeg zouden zijn, bood Ric aan dat we onze backpacks in hun busje konden laten liggen. Hij zou ons dan naar de Botanis Gardens van Rockhampton brengen, waar ook een gratis dierentuin was. In de gratis dierentuin hebben we alle dieren gezien die we ook al in 't wild hadden gezien, met uitzondering van de Chimps dan, in heel Australie is geen aap te bekennen. Keurig op tijd werden we weer opgehaald door Ric, Jan en Elen en na een gezellig partijtje zitten op het terras van het winkeltje/cafeding waar niets anders te krijgen was dan hotdogs, bracht Ric ons naar de bus terminal. Richard had het enige hostel dat in de lonely planet stond in Mackay geboekt. Er zou een sleutel liggen met zijn naam erop en we zouden dan de volgende morgen in kunnen checken, omdat we pas om 22.20 zouden aankomen. Oke, goed geregeld. Niet dus. Bij het hostel aangekomen, tegen half elf 's avonds, lag er geen sleutel. Niemand aanwezig van 't hostel.... Richard knapte bijna uit z'n vel. In de mannendorm waren nog wel een paar bedden, maar daar hebben we uiteindelijk niet geslapen. We hebben de backpack weer opgedaan en zijn naar een motel gelopen. Dat was onze kennismaking met Mackay. Het motel was prima trouwens, hahaha.
4
De volgende dag is Richard 's ochtends naar 't hostel gelopen en de eigenaresse durfde hem van schaamte haast niet aan te kijken (hoezo commercieel, geen enkele tegemoetkoming what so ever!). Toch zijn we maar naar dit hostel gegaan, omdat dit heel wat goedkoper was dan 't motel. We waren naar Mackay gegaan omdat dichtbij het nationale park Eungella was. Je hebt dan de keus: of je gaat met Jungle Jonno (toevallig de echtgenoot van de eigenaresse van 't hostel) of je huurt een auto en gaat lekker zelf. Omdat achteraf gezien de andere tours (Rob en Dave) niet helemaal waren wat wij ervan verwacht hadden, vooral omdat je de hele dag met een hele club mensen bent, waardoor je toch minder ziet, hebben we ervoor gekozen een auto te huren. De vrouw van 't hostel (verder prima hostel trouwens) wist de goedkoopste verhuurbedrijven en dus heeft zij even gebeld. De volgende dag zullen we om ongeveer 9 uur worden opgehaald.
De avond ervoor was er een jongen met ons in dezelfde bus naar Mackay gekomen (zijn sleutel lag er wel!). Deze jongen kwamen we 's avonds in de kroeg weer tegen. Hij bleek uit Ierland te komen en al 4 jaar in Australie te werken. Toen hij een biertje voor ons haalde en vroeg welk soort bier wij dronken (Victoria Bitter) moest hij lachen. Niemand drinkt het bier uit Queensland zei hij (XXXX = bier uit Queensland). Dit bier smaakt dan ook een beetje vreemd als je een ander soort bier hebt gehad. Verder is ook Foster's prima weg te werken, net als Thoohey's. Goed terug naar onze Ierse vriend. Hij had dus al 4 jaar gewerkt in Sydney. Na doorvragen, vertelde hij dat hij priester was in een of andere grote kerk in Sydney.... Hij zou binnen een aantal weken vertrekken naar Engeland, vertelde hij. Hij was overgeplaatst op zijn verzoek naar WESTMINSTER ABBEY. Ja, dat moet je ook maar net geloven! Hij vertelde er nog bij dat hij blij was dat de begrafenis van the queen's mother achter de rug was voordat hij daar begon....
Goed!! We vroegen hem of hij nog iemand wist die nog niet naar Eungella was geweest. Dit met het oog om de kosten van de auto te drukken. Die kosten waren sowieso als veel lager dan de kosten van de tour, maar een beetje budgetair denken is nooit weg toch? Dit leidde tot de kennismaking met Ely. Een meisje van 22 uit New Castle. Zij wilde graag met ons mee en zij wist nog wel 2 mensen die ook wel mee wilden. Nou om nu de eerste keer links te gaan rijden met een auto vol met 5 mensen.... toch maar niet. Ely zou als enige meegaan wat betekend dat we voor 30 Australische dollar per persoon naar het park zullen gaan in plaats van 68 Australische dollar per persoon. Goed voor 't budget dus!
5
Met zijn 3, Richard/esther en elly (meisje uit hostel) naar Eungella park gegaan. Dit is een groot natuurpark (lees regenwoud). Hier hebben we met de auto een bezoekje gebracht aan wat watervallen, meertjes en rivieren.
Heel mooi. Vooral zwemmen bij een waterval erg leuk. Minder leuk: 4 graden celcius water, bloedzuigers.
Heel stuk gewandeld in regenwoud en tijdens de ondergaande platypus beesten (bevers maar dan anders zeg maar) proberen te spotten. Te vergeefs. Later kwamen Jungle Johno nog tegen die met een grote pet op een tour gaf voor wat mensen uit het hostel. Helaas kost dit wel wat veel en dus zijn we wat goedkoper uit zo (wat een naam ook?).
In de avond bleken er wat bloedzuigers in mijn schoen te zijn gekropen. Dus gaten in de enkels, schoenen vol bloed en beesten in de sokken. (alles is weer goed hoor voor de bezorgde onder ons).
6
Vertrek vanuit Mackay naar Airlie Beach (13:00) uur. Verder niets gedaan. Ingechecked in ons hostel. Trip geboekt voor Whitsunday Islands. Wat is dat? Reis langs de oostkust en je ontkomt er niet aan. Botweg is het een zeiltocht met een zeilboot (voor de slimme) om de whitsunday eilanden die hun naam te danken hebben aan de eeuwige Captain Cook die je hier overal terugziet (gebrek aan overige history?) . Daarbij zat hij er nog een dag naast ook. Toen hij de eilanden zag was het niet whitsunday in Engeland. Tijdzones niet meegerekend en dus een foutje!
Verder hebben we deze dag geen donder gedaan.
7
In afwachting van de start van de zeiltocht met rondom de whitsunday (start 8 mei) hebben we vandaag gelopen langs het strand van Airlie beach en zijn we naar jachthaven geweest. Airlie beach is wel heel mooi. Kraakhelder water (waar je niet in mag ivm stingers (kwallen)), palmboompjes, kakatoes, parkieten en heel veel toeristen met tatoes en stukken ijzer door hun lijf.
Genoten van een zonsondergang zoals je die niet vaak ziet. Een lekker daggie niks dus! (weer niks? ja weer niks!)
8
Om 15:00 uur vertrekt ons boottripje met Tongarra. We ontbijten, gooien onze spullen die niet meegaan in de opslag en wachten met een idioot groot ijsje op wat komen gaat.
Dat was niet veel. WAnt toen iedereen keurig om 15:00 aanwezig was vertelde een aanwezig iemand op de boot die continu wordt aangesproken met het nog niet vertaalde woord 'doet' (dude ofzo), dat ons boottripje niet door zou gaan ivm technische problemen. Natuurlijk droop iedereen meteen af zonder ook maar te vragen wat technische problemen inhoudt en wat zij precies hieraan denken te doen. Leeftijd? 2 uur bezig met geld terugkrijgen. Het schijnt veel lastiger te zijn om geld uit een kassa te halen dan erin te stoppen.
Na lang overwegen en de tijdsdruk erkennende (we hebben immers nog maar een half jaar) gaan we raften. WAt is raften? Een idioot snelle speedboot met 2 keer 225 pk motoren erin die de zee op racen en je in 2 dagen als de tering naar plekken brengen. Je wordt eruit gegooid om te snorkelen en raced over de zee van plek naar plek. DAt klinkt leuk dus.
Verder niets gedaan. Behalve dan met de hele club mopperen in het cafe op die nietsnutten van de boot. Dat hoort zo.
we zijn ook gewisseld van hostel en slapen nu in Magnums. Heel leuk plekkie. Keurige doubles die best goedkoop zijn met een tropische tuin rondom je houten hutjes. Tevens lopen er boskalkoenen rond. Dat ondervond ik toen ik het toilet wilde bezoeken midden in de nacht en er over 1 struikelde.
9
Ocean rafting gaat van start om 9 uur. We worden exact volgens plan opgehaald. Wie wil kijken www.ocean-rafting.com . Het weer is wat ruig wordt ons al verteld. En wie gaan er voorop zitten? Juist wij dus. We gaan als eerste naar een grot. Het viel wel mee allemaal. We hobbelden maar een meter de lucht in bij elke golf. We bezoeken een grot met aboriginal kunst en dergelijke. Harstikke leuk maar wanneer gaan we weer raften vraag je je af.
Vervolgens gaan we snorkelen. Ik heb al wel eerder in tropisch water gesnorkeld (Esther niet) maar zowel Esther als ik wisten niet wat we zagen. Ongelofelijk grote stukken koraal, kleurige vissen in alle maten. Je weet niet wat je ziet.( en dat klopt aardig, ik heb geen idee wat ik zag). Wel koud aangezien het af en toe regent.
We gaan nu het open water op (zee dus). De golven zijn idioot hoog en er vliegt een enorme golf over de boot. Voorin zitten wij dus helemaal doorweekt. We vliegen lekker de lucht in en komen gelukkig net zo hard weer neer. Erg leuk dus. DAt gaat zo ff door met prachtige stranden, overal eilanden en ruig water en een koud nat pak. Gelukkig hebben ze gele regenjassen. Dat maakt het wat aangenamer.
10
We gaan nu met de northern trip (gister southern trouwens). Het is echt kutweer (oeps) en met harde regen en wind vertrekken we we. Het is steenkoud, de golven vliegen om je oren en iedereen is stil. Ik schijn er belachelijk uit te zien met me snorkelbril op. Het helpt echt hoor die harde regen in je gezicht als je hard vaart!
We gaan snorkelen bij Hook Island. Nog beter snorkelplekje dan gisteren. Grote vissen gezien met z'n 2. Blauw, koraal tja. Nuja, het is wat lastig te omschrijven. Het was iets wat ik niet had willen missen ondanks de kou.
we gaan naar een wit strand en mooi uitzicht (hill inlet lookout).
Hele leuke dag weer en zeker ook een hele leuke bemanning aan boor van ocean rafting. Aanrader als je niet kan gaan zeilen!
11
8:00 vertrekken we van Airlie beach naar Mission Beach.
16:25 komen we aan in Scotty's beach house. Een soort paradijsje. Zwembad, palmbomen, barbeque en zon. heel veel zon. We zitten een beetje en doen verder weinig.
12
Hele mooie bushwalk gemaakt. Duurt zon 3 tot 4 uur. Helemaal dichtbegroeide jungle. Mooiste jungle die ik tot dusver heb gezien in Australie. Hele mooie beekjes en verder helemaal niemand nergens. Behalve 10 miljoen muskieten en ander raar gebeeste wat weg duikt als je loopt. Ik loop voorop als spinnennetvanger.
We lopen door \Tom O'shanter state forest en Licuala STate forest. Je zou hier Cassowarries moeten kunnen zien. Wat is dat ? Roadrunnen kunnen we allemaal toch? Dat zijn ze. 2 meter lange beesten dus die zou je niet snel moeten missen. Het is ons gelukt.
De mooiste bushwalk die we tot dusver hebben gedaan. wel raar pad. Overal omgevallen bomen en blubber. DAt hoort er zeker bij om het een echt gevoel te geven?
13
Vandaag hebben we, naast het regelen van de bus voor morgen naar Cairns en het boeken van een hostel, helemaal niets gedaan. Lekker even in een hangmat hangen tussen 2 palmbomen aan 't strand van Mission Beach. Ondertussen heeft Richard het plan opgevat om een cocosnoot te ontmantelen. Die liggen hier namelijk overal. Bij 't hostel hebben ze ze zelfs al vroegtijdig uit de boom gehakt, omdat je anders zo'n ding op je hoofd kunt krijgen als je ligt te niksen in de hangmatten van 't hostel. Een erg leuk hostel trouwens, alleen zou 't leuker zijn geweest als de kamer niet zo stonk. Kwam geloof ik door de airco....
Goed cocosnoot dus. Na veel gefriemel hebben we "echte" cocosnoot gegeten en was ons bounty-gevoel compleet. We hebben nog even op 't strand gelegen, maar de sandfly's vonden dat maar niets. De zonsondergang in Mission Beach was ook prachtig. Alhoewel de zon niet onderging aan de zee-kant, werd de lucht er wel enorm gekleurd. Erg mooi.
14
10.55 uur vertrekt de bus naar Cairns. Bij de boekexchange van 't hostel heb ik (Esther) een boek gekocht voor $ 1,00. Bumps van Zoe Barnes. Leuk boek dat erg snel leest. Lekker lezen, lekker ontspannen.
Goed dat ontspannen gevoel werd na aankomst (13.00 uur) in Cairns even lichtelijk verstoord. De boeking van onze kamer in Cairns was door 't hostel namelijk niet zo serieus genomen als je zou verwachten. Nee, een double was niet beschikbaar.... maar een ander hostel had er nog wel eentje, so no worries.... Oke, balen, dubbel balen, want dat andere hostel was nogal wat duurder! Wel een goed hostel trouwens: Leo's backpakers.
Ik voelde me de hele dag al niet echt super, dus is Richard in z'n eentje het vlakbij gelegen winkelcentrum gaan verkennen. Hij vond hier wat hij al een hele tijd zocht: een baardtrimmer. Nu bedenk ik me dat ik nog niet heb verteld dat Richard (al in Brisbane) z'n hoofd kaal heeft geschoren.... Om dit zelf-gewilde haarverlies te compenseren heeft hij nu een ringbaardje en dat is moeilijk te onderhouden zonder baardtrimmer, vandaar deze aanschaf. Zo is dat even nieuws.
Het is onze bedoeling om in Cairns een duikcursus te gaan doen. We moeten hierover nog wat informatie zien te vinden en dan beslissen maar weer.
O ja, het hostel hier voorziet in een gratis maaltijd bij The Woolshed (wat door ons al snel werd omgedoopt tot the Bulschit). Gratis maaltijd dus.... door iets te betalen kon je dit gratis voer upgraden tot een "normale" maaltijd. We kwamen er al snel achter dat dat normaal dan waarschijnlijk alleen op de hoeveelheid sloeg en niet op de smaak.....
's Avonds hebben we onszelf getrakteerd op een bioscoopje: We were soldiers (met Mell Gibson). Goeie film, alhoewel het alom bekende heroisme van de Amerikanen er af en toe vanaf droop.
15
In Emu Park had ik al folders meegenomen van hostels in plaatsen waar we nog naartoe zouden gaan, zo ook van Cairns. Het hostel (nou ja, de folder van 't hostel dan) zag er erg goed uit en omdat we op een niet zo leuke manier in Leo's terecht waren gekomen, wilden we UpTop-DownUnder wel eens checken. De folder had niet gelogen, wat een hostel. Een kamer met koelkast (oke, dat hebben veel kamer hier) schuifpui met uitzicht op 't zwembad.... en in dit zwembad (met watervalletje) kon je nog zwemmen ook (dat is niet in elk hostel zo). Een super relaxed plekje dus, alleen wat ver uit 't centrum, maar de bedoeling was toch relaxen en duiken en er gingen busjes vanuit het hostel naar 't centrum. Beslissing was snel genomen. UpTop here we come! tomorrow. Voor de rest van de dag lekker een boekje gelezen een beetje door Cairns gesjokt en Richard heeft een mobile telefoon gekocht. 's Avonds hebben we de Bulshit nog een kans gegeven, maar nee.... geen verbetering.
16
Ontbijten bij Leo's en dan wachten tot het busje van UpTop DownUnder ons komt halen. Medewerkers van Leo's hebben nog geprobeerd ons over te halen om te blijven, boden zelfs hun kamer aan voor de prijs die UpTop ons had opgegeven.... Maar nee, wij zagen UpTop helemaal zitten en terecht bleek later. Lekker bij 't zwembad zitten/liggen in de ligstoelen van 't hostel in de brandende zon (zweten). Een duik voor de broodnodige afkoeling in het zwembad.... Verder biedt dit hostel ook nog gratis internet. Oke, gratis internet op 2 aftandse computer, die niet altijd zin hebben om mee te werken, maar toch. Wel een probleem dat je hier alleen mag emailen (geen surf-dude uithangen) en dat er bijna altijd mensen zitten te wachten, zodat je niet lang kunt mailen en dat Richard niet de homepage kan bijwerken. Maar toch leuk.
Na dit heerlijk ontspannen dagje by the pool zijn we 's avonds informatie gaan verzamelen over duikcursussen. We kwamen uit bij een duikcursus van Pro Dive Cairns, waarbij je je open water duiken op 't great barrier reef gaat doen, terwijl je verblijft op hun boot op 't reef in eigen hut. Nadat je je 4 duiken die je moet doen voor je duikbrevet (Open Water Diver) hebt volbracht, en je dus een gecertificeerde duiker bent, ga je nog eens 5 duiken doen, waaronder een nachtduik, op verschillende duiksites op 't reef. Ja, klinkt geweldig en ook Richard raakt langzaam aan meer overtuigt van het feit dat hij dit toch ook wel wil.
Als je dit boekt bij ons hostel zouden we nog eens 2 gratis nachten krijgen, dus terug naar 't hostel en boeken maar. Hmmm, dat ging niet meer, te laat. Morgenvroeg gaan ze 't direct voor ons in orde brengen.
17
Onze duikcursus is geboekt. Geen weg meer terug, als we dat al zouden willen. Dit lijkt me echt geweldig! Toen we woensdag dit hostel gingen checken kwamen we al langs het zwembad van Pro Dive. Nu we hebben betaald, gaan we dus ook maar direct onze theorieboeken ophalen. Hoezo leergrage duikers???? Maandag begint onze cursus, nog 3 dagen om te leren dus.... zeg maar dag met je handje tegen 3 onbezorgde zon/zwembad dagen, studeren zal het zijn wat de klok slaat.
Vandaag dus maar begonnen met het lezen van 't boek, niet moeilijk en best interessant, maar m'n andere boek was toch ook erg leuk en ontspannend. Tja je kunt niet alles hebben, hahaha.
18
Tja, wat kan ik zeggen. Je wordt wakker met het geluid van de waterval in je zwembad, kijkt uit je schuifpui naar 't zwembad.... en slaat je studieboek open op pagina tig om verder te gaan waar je gebleven was met deze zware studie. Zonder gekheid, weer een dag lezen over wat je moet weten en waarover je binnen een week een soort examen krijgt.
19
Niet om vervelend te zijn, maar ook vandaag (zondag) weer verderlezen in het duikboek, wel weer lekker bij 't zwembad natuurlijk, dus niet echt een straf. Na een dagje studie, gegeten in het complex van de nightmarket aan tafel bij 2 Nieuw Zeelanders, die in Cairns een jaar lang werkten als tandarts (veel verhalen over slechte gebitten etc.).
Morgen begint onze duikcursus en wij zullen voorbereid zijn of niet dan. We moeten vroeg aanwezig zijn, dus 't zou leuk geweest zijn als we gewoon net als andere nachten in slaap hadden kunnen vallen met waterval-geluiden, maar nee hoor. Het blijkt nu pas dat onze kamer vlakbij de telefoon is. Nou en? zou je denken. Blijkbaar heeft iedereen de afspraak om op zondag naar huis of waar dan ook naartoe te bellen en dan niet gewoon om een uur of 10 's avonds, nee hoor.... er blijken landen te zijn met een tijdsverschil van wel tig uur verschil, die je niet anders kunt bereiken dan vanaf 1 uur 's nachts tot 5 uur 's morgens!! Oke, dat mag dan zo zijn.... maar praat dan iets zachter????
Na een half uur bleren, en veel zuchten en steunen van Richard ben ik de kamer uitgestormd (in m'n onderbroek!! wel iets boven aangetrokken gelukkig) en heb "liefdevol" gevraagd of ze misschien iets zachter konden praten.... dit is een iets verdraaide versie van de waarheid, maar 't hielp. Totdat de 2e beller the need to phone home voelde! Ook bleek nu dat de TV-kamer tegenover onze kamer was en geluidsniveau 10 het laagste was. Bij de 3e beller en een hoogopgelopen irritatieniveau van Richard, ben ik (nu iets beter gekleed) weer op pad gegaan, heb de TV uitgedrukt (er bleek niet eens iemand naar te zitten kijken) en heb, nu echt aardig(er), de 3e of 4e beller gevraagd of hij iets zachter kon praten, want dat er mensen waren die probeerden te slapen om 3 uur 's nachts. Ja een lekker nachtje dus.
20
Lekker fris en uitgerust (hahaha) ontwaken wij om 7 uur in de morgen. Vlak voordat we worden opgehaald door 't busje van Pro Dive, heeft Richard weten te regelen dat we naar een andere kamer kunnen. Dus als een gek alles in de backpack en het hele hostel doorslepen naar de allerlaatste kamer van 't hostel. Niet echt een mooie kamer, vergeleken met de vorige, maar wel rustig. Later blijkt pas dat de komende nachten het bed ons uit de slaap gaat houden, maar dat volgt nog.
Bij Pro Dive aangekomen, gaan we eerst een rondje voorstellen doen en dan beginnen maar. Theorie.... video en door Chris (Canadees) de stof doornemen. Niets nieuws voor Richard en mij onder de zon, want wij blijken echt goed voorbereid te zijn! In de lunchpauze moeten we onze medische test ondergaan en allebei blijken we kerngezond. De arts was op dezelfde dag geboren als ik, alleen een paar jaar eerder. Na de lunch was 't tijd voor 't zwembad gedeelte. Eerst een testje of we konden zwemmen en wel een afstand van 200 meter.... wat een lachertje, maar goed. Daarna drijven voor 10 minuten terwijl we een spelletje deden om de tijd te doden. Bij ons in de groep zat Karin die in Amsterdam geboren was en nog Nederland sprak. Na deze test te hebben volbracht, wetsuites aan, fles, regulator (ademautomaat), bcd in elkaar zetten en met de complete uitrusting het zwembad weer in. Gelukkig want het was in het zwembad veel warmer dan erbuiten, alsof je in bad zat, heerlijk. Allerlei skills moesten we oefenen bij Ross. Bril af onder water en weer opzetten, regulator uit en onder water weer opzoeken en indoen en meer van die ongein. Na dit dagje trainen, lekker geslapen op een bed dat al kraakte als je je dikke teen bewoog.
21
Omdat we heel dichtbij Pro Dive zaten zijn we vandaag maar gaan lopen naar het trainingscentrum. Weer een dag met skills in het zwembad en theorie in het klaslokaal met video en geen nieuws. De dag werd afgesloten door ons examen van 50 vragen. Richard en ik bleken de enige deelnemers te zijn die alle vragen goed beantwoord hadden: een dikke 10!! voor ons dus! We kwamen hier alleen pas een dag later achter, omdat alles was uitgelopen en we moesten haasten om nog op tijd bij Reef Teach te zijn. Reef Teach houdt in een totaal geflipte reef-expert die vertelt wat je allemaal gaat zien en beleven tijdens het duiken op 't reef al heen en weer springend over 't podium. Erg leuk, alleen hadden we ontzettende honger, vooral Richard. Na 2 uur gereef-teached te zijn, zijn we nog gaan eten. Ik geloof bij the nightmarket of was 't nou bij Mc Donalds?
Terug bij 't hostel moesten we inpakken, want morgen worden we om 10 voor 6 opgehaald. Onze bagage zou worden opgeslagen en de tas die we mee moesten moest ook nog klaargezet worden.
En dan als je eindelijk in bed (kraakerdekraak) ligt.... ja dan kan ik niet slapen, wat inhoudt dat ik draai, draai, me nog maar eens omdraai en vervolgens op m'n andere zij ga liggen. Omdat ik dan ook Richard uit z'n slaap houd, probeer ik me niet meer te bewegen.... onmogelijk! Ik heb uiteindelijk het sprei van 't bed gepakt, heb dat om me heengewikkeld en ben op de grond gaan liggen. Eindelijk kon ik slapen.
22
Om 10 voor 6 's ochtends worden we opgehaald. Hoezo vroeg (na zo'n heerlijke nacht). De dag maakt echter alles weer goed. We gaan eerst langs de shop van Pro Dive om onze spullen op te halen, daarna naar de haven om op de boot te gaan, vessel zoals ze dat hier noemen. De schipper vertelt ons direct dat we op de boot geen schoenen, slippers of wat dan ook aan mogen, blote voeten dus 3 dagen lang. Niet dat dat erg is, want de temperatuur is super oke hier. Als iedereen op de boot is, kunnen we ontbijten. En dan ongeveer 3 uur varen naar de plek op 't reef waar we onze eerste duiken zullen maken in de Pacific Ocean! Eerst krijgen we de uitslag van 't examen van gisteren, zoals al gezegd: hulde aan ons hahaha. Twee duiken vandaag en een aantal skills die we in 't zwembad al hadden geoefend uitvoeren. Skills in zout water op de bodem van de oceaan blijken iets ingewikkelder dan in een superwarm zwembad. Maar alles is gelukt. De eerste duik van vandaag was gewoon een duik om te wennen aan de omstandigheden. Gewoon onder water zwemmen dus en je ogen de kost geven. Rosemary (onze instructrice voor 't praktijkgedeelte) liet ons een zeekomkommer zien. Leek erg stekelig, maar als je hem aanraakte bleven je vingers eraan plakken, erg slijmerig. Richard heeft hem nog vastgehouden en was verbaasd over 't gewicht van dit beest (onder water) en de plakkerige slijmerigheid ervan. Helemaal opgelaten kwamen we weer boven water. Echt super dit. Jammer alleen dat je niet met je natte pak naar je hut mag om je om te kleden, dat moet dus allemaal op het dek gebeuren. Nou zijn daar gewoon douches, dus dat moet geen probleem zijn, alleen als je niet goed voorbereid bent, heb je geen droge kleding meegenomen aan dek. Stiekem zijn we naar binnen geglipt om te douchen en droge kleding aan te doen. De tweede duik hield de test van een aantal skills in. Tja dat is niet echt wat je noemt leuk, maar wat moet dat moet. No worries dus. Na deze tweede duik bleek dat je nog met een rondje snorkelen mee mocht doen als je daar zin in had. Omdat dit voor ons de enige mogelijkheid is om te gaan snorkelen, doen we dit. De kleuren zijn helderder met snorkelen, omdat het nog niet zo diep is het water nog niet alle kleur uit het licht heeft gefilterd. Erg mooi dus. En voor 't eerst onze onderwatercamera gebruikt.
Op zo'n "duikboot" blijkt de routine van een dag het volgende te zijn:
duiken eten duiken eten duiken eten duiken slapen.
Redelijk vroeg naar bed dus, want we waren op en morgen wordt er van ons verwacht dat we voor half 7 al in de oceaan liggen.
23
Zes uur worden we gewekt met de bedoeling om binnen een half uur in de oceaan te liggen. Alles bij elkaar wordt dit iets later, omdat de schipper de boot nog moet verplaatsen naar de volgende duiksite. Tegen een uur of 7 zakken we af in de diepten van de oceaan. Vandaag gaan we onze diepte voor het halen van je brevet doen: 18 meter. Verder weer skills oefenen. Als we weer boven water en gedouchd zijn, kunnen we aan tafel voor een overheerlijk ontbijt. Na de tweede duik van vandaag die bijna alleen bestond uit skills, waren we gecertificeerde duikers. Onze logboeken waren nu gevuld tot en met de vierde duik! Nog 5 zelfstandige duiken te gaan. Met de boot gingen we naar een nieuwe duiksite, terwijl wij genoten van onze lunch (duiken eten duiken eten duiken eten). Voor de duik werd ons verteld wat een goede plek was om te gaan kijken, zoveel graden etc. Klaar voor onze eerste duik alleen met onze buddy zonder duikinstructrice, gingen we te water. De navigatie was nog niet je van het, maar dat komt nog wel goed. Leuk zelf dingen ontdekken, big clams gezien en nog veel meer. De tweede vrije duik was de nachtduik, na eerst weer te hebben gegeten natuurlijk. De nachtduik was surrealistisch, alsof je landt op de maan kom je met alle anderen aan op de oceaanbodem. Iedereen heeft een lichtgevend staafje aan z'n zuurstoftank en waterdichte zaklamp, zodat je zichtbaar bent voor degene die je aangeeft waar er iets te zien is, je duikinstructrice dus. En zodat je zelf iets kunt zien. Rosemary liet ons onder een rots een slapende schildpad zien. Echt het was zelf haast net een rost een enorm beest. Brian werd ie genoemd. Weer aan boord kregen we een toetje. Het eten was echt piko bello voor elkaar, in tijden niet zo goed gegeten! Na nog een tijdje met Rosemary te hebben gepraat, gingen we linea recta naar de hut, want de volgende morgen zou het weer vroeg dag zijn.
24
En weer om 6 uur gewekt om nu echt om ongeveer half 7 in de oceaan te liggen. Voor 12 uur moeten we de 3 duiken van vandaag hebben gedaan, dus dat betekent vroeg beginnen. Onze duiken met z'n tweeen gaan steeds beter. De navigatie begint te komen en we zien hierdoor steeds meer van alles om ons heen. De duikhandelingen beginnen een automatisme te worden. De tweede duik van vandaag (na 't ontbijt) zien we een reuzenschildpad. Hij zwom net naar boven om lucht te happen.... ja, wat doe je dan he? Juist je zwemt erachteraan met als resultaat een prima foto van een geweldige ervaring! Verder zagen we nog een haai. Gelukkig op grote afstand en het was een white tip reef shark, niet gevaarlijk voor mensen (is ons tenminste verteld). Deze tweede duik (of was 't nou de derde duik) was een walldive, wat inhoudt dat je aan de zijkant van 't reef naar beneden duikt en dan langs de zijkant van 't reef zwemt, langs een muur van leven. Bij een enorme clam, was ons verteld, moesten we het reef weer opzwemmen (zoveel graden enzo). De clam was ook echt enorm! Zwemmen we 't reef weer op, zien we daar een variatie aan vissen en andere beesten! Super. En ook weer een schildpad al etende van 't reef. Wauw duiken is echt geweldig! De derde duik hebben we op erg ondiepte gedaan, ongeveer 10 tot 6 meter. Hier zie je nog kleur en erg veel leven. Na de derde duik gingen we weer eten en toen terug naar 't vaste land. Tijdens deze terugreis kreeg Rosemary last van haar blindedarm en bij aankomst is ze direct doorgegaan naar het ziekenhuis voor een operatie. Een niet zo leuk einde voor haar van deze trip. Wij zijn 's avonds uit eten gegaan met de hele club, waarmee we hadden gedoken. Erg gezellig. Teruglopend naar 't hostel heb ik pap nog even gebeld, het was daar toen een uur of 3 geloof ik, bij ons 11 uur. Gefeliciteerd pap!
25
Schommelend alsof we nog op de boot zaten hebben we de dag doorgebracht. De onderwaterfoto's hebben we laten ontwikkelen en ze zijn best goed gelukt! We zijn er eigenlijk best trots op, hahaha. Ondertussen heb ik m'n boek uitgelezen en dit geruild voor een nieuw boek (wat inmiddels ook alweer uit en geruild is) Polly van Freya North. Verder hebben we vandaag helemaal niets gedaan, behalve liggen bij 't zwembad. We hebben gelukkig weer een kamer met uitzicht op 't zwembad gekregen en een schuifpui en een bed dat niet zo enorm kraakt! Alles weer piekfijn voor elkaar dus.
's Avonds heb ik een hostel geboekt voor in Darwin de volgende plek die we aan gaan doen.
26
Om 17.35 uur moeten we vliegen van Cairns naar Darwin. Dat betekent dus nog een hele dag niets doen! Daarbij is 't ook nog eens zondag.... niets doen dus, behalve wat lezen, backpacks pakken, wat eten, emailen etc. Richard voelt zich niet echt lekker, wellicht door het geschommel van de boot. Maar no worries, want eenmaal aangekomen in Darwin is er geen probleem meer. Met de shuttlebus worden we naar ons hostel gebracht Elke's Inner City Backpackers. Daar hebben we onze backpacks gedropt en zijn op zoek gegaan naar een tentje om iets te eten.
27
Darwin. Gisteren kwamen we natuurlijk 's avonds aan en dan lijkt het een lekker temperatuurtje.... overdag daarentegen is het HEET! We zijn uit gaan zoeken wat het kost om een auto te huren voor een week om naar de nationale parken te gaan. Je kunt ook met een tour gaan, maar dat is hier echt belachelijk duur, terwijl ze gewoon de aangegeven wandelingen met je doen. Een auto dus. Met een toyota starlet zijn we tenslotte akkoord gegaan. Een tent konden we huren, net als foam-matrassen, maar na even rondgeneusd te hebben, bleek dat een tent kopen nog beter uitkon, net als van die foam-matrassen. Dus dat maar gedaan. De auto kunnen we morgen ophalen om 8 uur, zodat we in ieder geval op tijd kunnen vertrekken naar Kakadu National Park. Na deze regel-uurtjes hebben we een lekker ijsje gekocht (die van mij was ronduit vies maar goed). Tijdens het eten (zelfgekookt door Richard) werden we gade geslagen door een possum vanuit de mango-boom. Grappig gezicht. Omdat de auto al vroeg beschikbaar was, ben ik 's avonds al ingaan pakken. De volgende dag is Richard de auto gaan halen. Hij bleef nogal lang weg. Bleek dat die man gewoon een half uur te laat was.... dachten wij! Wij wisten namelijk niet dat er een tijdsverschil van een half uur tussen Cairns en Darwin zit.
28
Al vroeg wakker geworden deze ochtend om de auto op te halen om 8 uur in de ochtend!
Esther pakt als een bezetene alle spullen in terwijl ik met een lege maag de verkoper met een pluim mag begroeten zon 30 minuten na de afgesproken tijd. Ach, een verkoper houdt zich nu eenmaal nooit aan de afspraak dacht ik nog en keek er niet echt van op. Later bleek dat ik er heel erg naast zat aangezien de tijd hier een half uur verschilt tenopzichte van Cairns. Wist niet dat dat ook in halve uren ging?
Met een uiterst klein autootje verlaat ik het terrein terwijl ik nog wat onwennig loop te schakelen met mijn linkerhand, sturend aan de rechterkant en met heel veel moeite aan de linkerkant blijf rijden.
Ik parkeer t karretje voor onze luxe verblijf. (lees krottenwijk). Esther zit al klaar met alle spullen en we gooien alle spullen in de kattenbak en de rest op de achterbankt omdat het niet past.
We rijden naar de woolworth (grote supermarkt) om daar eten en een koelbox van foam te kopen (6 piek). Erg intressant allemaal tot dusver.
Het is een behoorlijk eind rijden van Darwin naar het national park genaamd Kakadu. Gelukkig is het uitzicht om je heen de moeite waard anders vraag je je af waar je mee bezig bent. De verkoper vertelde me nog dat een airco echt een must is. Nu heb ik al een laag vertrouwen in verkopers maar nogmaals de man had gelijk. Je brand na 3 minuten al je auto uit als je hem uitzet.
We rijden langs een plek waar je enorme bergen prut hebt staan (op z'n boeren nederlands). Vertaald zijn dit enorme termieten heuvels van wel 5 meter hoog en 2 meter breed. Stel je een lucky luck omgeving voor met zon 30 van die dingen bij elkaar (en heel veel mieren) en je hebt een aardig beeld.
We rijden als eerste door naar Marmukala Wetlands. Een indrukwekkende plas water met allerlei planten en vogels. Tevens krokodillen maar die hebben we niet gezien.
Overal langs de weg kleine bosbrandjes en dit blijkt normaal en een zelfs noodzakelijk onderdeel van de natuur aldaar. Waarom dan al die drukte in Sydney vorig jaar?
Het is overal kurk droog, verdorde bomen met hier en daar groen, termieten heuvels, rare vogels overal, rare geluiden, rode grond en rondwaaiend stof. Maar het beste is nog wel. Er is helemaal niemand.
Het is al snel laat doordat een groot deel van de dag is opgegaan in rondrijden en het rijden naar het park zelf. We komen aan op de camping. Tja, een stuk jungle met hier en daar een barbeque. Er staan 2 tenten verdeeld over een enorm stuk jungle. Dus je ziet en spreek niemand. Wat er wel is: Een heel schoon toilet met perfecte warme douches die worden verwarmd door zonnepanelen, de lichten gaan automatisch aan door een timer. Het water wordt rechtstreeks uit de grond gepomp. Volledig zelfvoorzienend dus een systeem waar ik als enige van schijn te kunnen genieten.
We zetten onze tent neer in de dorre bende. De vogels geven een schitterend geluid. Ik ga wat hout sprokkelen. Esther regelt alles in de tent en bereid wat voedsel om op en in de BBQ te gooien. Het is al snel donker (18:00) uur hier. Om 7 uur komen de Mozzies(moskieten) verteld de Ranger (boswachter). We poffen de aardappelen, bakken wat eieren en eten het op. Het smaakt prima. Dan plotseling 1000000000000 muskieten. We worden opgevreten en springen onze tent in. Het duurt een uur en dan wordt het iets minder. De tent met zijn muskieten netje is de enige redelijk veilige plek. Leun niet tegen de tent aan want ze prikken er doorheen.
Lekker gedouched, weer de tent in want het is donker en er is verder niets en niemand. We liggen op de matjes en het wordt snel kouder. Heel koud. Niet te vergelijken met overdag. Wel 23 graden verschil. Gelukkig hadden we 1 slaapzak mee die we met z'n 2 moeten delen.
De muskieten zitten op het net en er komen aldoor vleermuizen aan de tent knabbelen om de muskieten op te eten. Heel tof gezicht. We vallen in slaap en dan hoor je het opeens. Enorm gehuil van dingo's (wilde hondsoort die leeft in Ozzie) als wolven in de nacht. Gesnuffel om je tent en geluiden overal uit alle hoeken. heel raar.
29
Heel, heel vroeg worden we wakker met hele harde ruggen en hele koude ledematen.
We eten een broodje, douchen (nu koud want ja zonne-energie komt pas laat op gang he) en pakken de rotzooi inclusief tent in. We gaan verder
We rijden door het park. Super indrukwekkend allemaal en hoe moet je het beschrijven? We rijden als eerste naar Ubir. Een Aboriginal lookout point met echte aboriginal Art (kunst). Nuja, we lopen langs de kunst en ik moet zeggen dat ik niet meer dan wat kindertekeningen heb gezien op rotswanden met vage kreten van mensen die op de foto staan alsof ze zo de jungle uit sprinten.
We lopen door en klimmen op een enorme rotspunt die uit het niets het land uitspringt en domineert. Het uitzicht is neit te beschrijven. Je ziet de droge delen als woestijnen, de moerassen, uit het niets springende stukken steen, rondspringende kangeroe's. We gaan er rustig voor zitten en kijken om ons heen. Enorme roofvogels circelen boven het land. En er is totale stilte. In de verte Arnhem Land. het laatste stukje echt aboriginal land.
We gaan verder naar Jabiru, een dorpje waar je kan pinnen en eten. WAt we dan ook doen.
We gaan door met een wandeling. De Bardedjilidji walk (jaja). Erg mooi. We gaan naar nog een lookout.
We kamperen op Muirella Park. Weer lekker in de weer met de BBQ en slapen weer op tijd.
30
We gaan weer vroeg op pad met de tent en alles in de auto. Als eerste naar Anbangbang Billabong. Een plas water met veel te zien....
Vervolgens naar Gubara Pools. Enorm stuk wandelen in tering hitte waar bij het zand gewoon door onze zolen heen brande. De pools zijn super helder met enorme vissen erin. Krokodilvrij kon niet worden gegarandeerd maar je mocht er wel zwemmen. Tja, ik niet dus.
We kamperen op Camping Mardugal. Weer zelfde soort camping als hiervoor en daarvoor. We gaan naar Yellowwater. Een rivier zeg maar.
Ongelofelijk wat we daar gezien hebben. Het barst er van de kaketoe's in de bomen die verschikkelijk schreeuwen. Er lopen wilde paarden rond. (nuja wild). Er lopen paarden. Iedereen wacht op de zonsondergang maar ik zoek kmaar 1 ding. Krokodillen in het wild. Tja, enik was niet de enige en we vonden ze. Een enorme krokodil zat aan de kant. Na een uur begon hij te bewegen en te zwemmen. Zo'n 10 meter voor je een krokodil zien zwemmen van ruim 2 meter lang is erg indrukwekkend. De kop uit het water en de staaart die rustig heen en weer gaat op zoek naar een prooi is heel apart.
Na nog een uur gaat de zon onder. Super mooi met kleuren die ik nog nooit heb gezien bij een zonsondergang. Er komen meer krokodillen het water in. Er is wat gespartel en geknok tussen 2 krokodillen.
Een toffe afsluitshow!
BBQ, Aardappels, huilende hondekrijsen en kakatoes en slapen.......
31
Vandaag hebben we de hele dag in het park gelegen met een boekje in de hangmat.
Barbeque en even naar Yellow water. Thats it! In de avond een avondwandeling proberen te maken. Maar het werd geen succes. Er lopen zoveel rare beesten om je heen dat je er paranoid van wordt. Dat werden we ook en liepen maar weer terug.
|
